رئیس کمیسیون صنایع و معادن مجلس از کمبود سرمایه گذاری در حوزه نفت و گاز خبر داد.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، رئیس کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی با حضور در برنامه صف اول به پرسش ها پاسخ داد.
سوال: می‌دانیم که مجلس ورودی در حوزه اجرا قاعدتاً ندارد به جهت اینکه قوا مستقل هستند، ولی از منظر اینکه نقش نظارتی دارید و ریل را برای دولت می‌چینید که از آن مسیر حرکت کند، چالش برق و گاز به ویژه برای صنایع چالش بزرگی است، چه میزان تدابیری که دولت اندیشید از نظر مجلس تدابیری درستی بود و فکر می‌کنید اساساً راهکار رفع این چالش چه باید باشد؟ آقای دکتر مصطفی طاهری رئیس کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی: از نظر قانونگذار ما یک قانون رفع موانع تولید داریم که به این دو موضوع پرداخته است، در آنجا اشاره می‌کند اگر در مواقعی که در برق و گاز کمبود وجود دارد، آخرین اولویت بایستی صنعت باشد یعنی اگر قرار باشد برق کم باشد در کشور و قطع کنیم، آن هم اجازه داده نشده در شرایط خیلی خاص، آخرین اولویت باید صنعت باشد و اگر خسارتی به صنعت وارد شود به خاطر قطعی برق و گاز باید توسط دولت جبران شود، یعنی اگر تولید، فروش و سود کم شده باید این را هم جبران کنیم.
سوال: آخرین اولویت یعنی اگر بخواهد قطع شود آخرین اولویت باید باشد، یعنی خانگی بر صنعت مقدم است؟ آقای دکتر مصطفی طاهری: آخرین اولویت باید باشد یعنی خانگی و ... آخرین اولویت به بخش تولید و صنعت برمی گردد، عین متن قانون این است که الان برعکس است هم در تابستان در حوزه برق و گاز، اولویت این است که خانگی برقرار باشد، متاسفانه ما برای سرمایه گذاری و تولید میلیارد‌ها هزینه کردیم، سوله‌ای را آماده کرده ایم، دارای زیر ساخت است و دستگاه آوردید، به جای اینکه این دستگاه سه شیفت کار کند و کارگران بیشتری جذب کنید، مثلا چند دوازدهم سال را به خاطر مدیریت بد ما برای برق و گاز می‌گوییم این باید قطع باشد، این واقعاً یکی از گیر‌های جدی امروز کشور در تورم و کاهش ارزش پول ملی تولید است، هم سرمایه گذاری را کم کردیم و هم تولیدمان کم است، بخشی از این تولید برمی گردد به همین دو مسئله در مورد برق رویکرد در یکسال نسبت به سال‌های قبل بهتر بود به صفر نرسید، ولی صنایع کوچک را کلا قطع نکردند فقط یک تعدادی از صنعت بزرگ و شهرک‌های صنعتی منظم شده بود و وقت داده بودند، در مورد گاز درست است با سوخت مایع جایگزین شده با همان قیمت، ولی خیلی از صنایع ما مشعل دوم ندارند یعنی به جز گاز نمی‌توانند کار کنند، بعضی از صنایع ما مانند پتروشیمی‌ها خوراکشان این است، راهکار‌های فنی و علمی دارد که با همین میزان تولید ما حداقل خوراک اینها را قطع نکنیم آن هم به وسیله ال ان جی در ۹ ماه یا هشت ماه سال که مصرف گاز نسبت به تولید ما کمتر است می‌شود با حجم بسیار زیادی این را حدود ۶۴۰ برابر فشرده کرد در دمای منفی و بعد در مخزن‌هایی ذخیره کرد، الان شرکت‌های دانش بنیان از دانشگاه شریف از جای دیگر مشغول هستند و این را ساخته اند و قراردادی که من شنیده ام با فولاد مبارکه منعقد می‌کنند این را به صورت صنعتی هم اجرا می‌کنند، انشاءالله این اگر گسترش پیدا کند، از فروردین تا مهر ماه علاوه بر مصرف عادی مصرف اضافه تری از گاز را دریافت می‌کنند شرکت‌هایی که نیاز به چه سوخت چه خوراک که اولویت با خوراک است، بتوانند ذخیره کنند و این کار را انجام دهند، بحث صرفه جویی در خانگی و اینها هم داستان‌های خودش را دارد.
سوال: طبیعتاً راهکار اساسی نیست، صرفاً یک مسکن است آقای دکتر مصطفی طاهری: ما هم در مصرف واقعاً زیاده روی داریم بنا به دلایل مختلف، بخشی استاندارد‌های مختلف در حمل و نقل، خانه سازی، خود مصرف سبک زندگی مان، حتما در خانه باید با لباس راحتی بنشینند در حالی که در خیلی از جا‌های دیگر که دنیا دمایشان از ما هم سرد‌تر است یا منابع کمتری دارند به این شکل نیست در واقع به خاطر قیمت پایینی که وجود دارد انگیزه برای افرادی که بتوانند صرفه جویی کنند کم است. متاسفانه صنعت و تولید مظلوم‌ترین بخش در کشور هستند یعنی برای اینکه مردم را راضی نگه داریم حاضریم سرمایه‌های عظیمی که در صنعت و تولید سرمایه گذاری کردیم در فصولی از سال متاسفانه اینها را با کمبود تولید یا کاملا به تعطیلی بکشیم.
سوال: به لحاظ گازی همه دنیا می‌دانند که ما سرآمد هستیم، ولی چالش اصلی در حوزه سرمایه گذاری است؟ آقای دکتر مصطفی طاهری: در چند سال گذشته، در خیلی از حوزه‌ها به این شکل است در مسکن هشت سال سرمایه گذاری نشد، یعنی انباشت مسکن، در خودرو از سال ۹۷ تا ۱۴۰۰ تولید خودروسازی هایمان به کمتر از نصف رسید، سرمایه گذاری در حوزه نفت و گاز هم همینطور، ما الان برای گاز اگر بخواهیم سرمایه گذاری کنیم ۸۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری نیاز دارد که هم شرایط موجود را حفظ کنیم و هم حوزه‌های مشترک را بتوانیم افزایش دهیم، بخشی از اینها را با شرکت‌های بزرگ داخلی در حال قرارداد هستند، برخی را با کشور‌های دیگر، روسیه و چین و... سرمایه گذاری مشترک می‌کنند، ولی جمع همه اینها به ۲۰ میلیارد دلار می‌رسد و هنوز نیاز به سرمایه گذاری عظیم وجود دارد.
